"Piep*zyć Mickiewicza" to polski film obyczajowy reżyserowany przez Sarę Bustamante-Drozdek, który porusza temat trudnych relacji w środowisku szkolnym i możliwości zmiany w życiu młodych ludzi poprzez sztukę i literaturę. Głównym bohaterem tej opowieści jest Jan Sienkiewicz, postać grana przez Dawida Ogrodnika. Po utracie pracy na uczelni, Jan podejmuje pracę w warszawskim liceum, gdzie otrzymuje zadanie nie do pozazdroszczenia - nauczanie w klasie 2B znanej z niezdyscyplinowania, z którą żaden inny nauczyciel nie chciałby się zmierzyć.
Klasa 2B to grupa uczniów o reputacji niemalże nie do naprawienia: zbuntowani, odporni na wiedzę i zdolni do sprawienia nie lada problemów każdemu, kto próbuje ich uczyć. Pełna problemów i niełatwych charakterów, klasa 2B jest miejscem, gdzie zasady starszego pokolenia zderzają się z młodzieńczą buntowniczością.
Jan Sienkiewicz, uzbrojony w swoją miłość do literatury oraz niekonwencjonalne podejście do nauczania, stara się nawiązać nić porozumienia z uczniami. Pierwsze spotkanie z młodzieżą nie jest łatwe – od początku mierzy się z konfrontacyjnymi uczniami jak Bolo (w tej roli Artur Gwizdak) oraz Dante (Hugo Tarres), którzy wyzywają go na słowne pojedynki. Szybko przekonuje się o trudności zadania, kiedy po zaledwie jednym dniu pracy zostaje przywołany na dywanik dyrektorki z powodu skarg na swoje metody.
Mimo początkowych trudności, film ukazuje przemianę relacji nauczyciel-uczeń. Sienkiewicz nie tylko walczy o uwagę i szacunek swoich podopiecznych, ale także stara się ocalić ich z trudnych sytuacji życiowych, stając się ich mentorem i przewodnikiem. Równocześnie film daje wgląd w codzienne wyzwania licealnej młodzieży oraz stara się zrozumieć ich buntownicze postawy.
Jednakże, mimo tych ambitnych założeń, "Piep*zyć Mickiewicza" zdobył przeciętne oceny, co może sugerować niedostateczne rozwinięcie fabuły lub nie do końca satysfakcjonujące rozwiązania fabularne. Ocena filmu na poziomie 5 przy relatywnie małej liczbie głosów może wskazywać na przeciętną realizację założeń, co mogło pozostawić część widzów nieusatysfakcjonowaną.
Pomimo tego, film jest interesującym spojrzeniem na temat drugich szans i możliwości przełamywania schematów oraz stawia pytania o rolę edukacji i sztuki w życiu młodzieży, co czyni go wartościowym materiałem do refleksji.
